قدمت شلوار به سکاها و ایرانیان باستان در دوره هخامنشیان می رسد، در امپراطوری های باستان چین و مغول و عثمانی نیز شلوار به منزله لباسی برای اسب سواری و شکار و رزم رایج بوده است. شلوار در ابتدا برای سوارکاری و شکار به کار می رفت. قدیمی ترین شلوار مربوط به زن ایرانی است در حالی که زنان اروپایی مجبور شدند تا قرن بیستم صبر کنند تا حق شلوار پوشیدن را پیدا کنند.تا قرن بیستم پوشیدن شلوار برای زنان اروپایی ممنوع بود و از این رو برای داشتن جواز، دکتر باید گواهی می داد که به دلیل کار و یا دلیل پزشکی این زن باید شلوار بپوشد و بعد گواهی دکتر باید به ثبت شهربانی می رسید تا آن زن بتواند شلوار بپوشد و توقیف نشود! در نتیجه زن مجبور بود به دلیل کارهایی که با لباس و دامن بلند زنانه میسر نیست شلوار بپوشد و هر شش ماه یک بار، گواهی دکتر را تمدید کند چون گواهی پزشک فقط برای شش ماه معتبر بود.
در قرن نوزده، زنان پیشرویی مانند ژرژ ساند و سارا برنار و رزا بونور، برای داشتن حق
پوشش مساوی در اجتماع، از خود دفاع می کردند و شلوار می پوشیدند و در جمع ظاهر می شدند و این خود یک حرکت انقلابی بود.بعدها زنان هنرمندی مانند مارلین دیتریش، گرتا گاربو و کاترین هپبورن در دهه سی میلادی در هالیوود شلوار پوشیدند و تابوشکنی کردند.
پس از پایان دومین جنگ جهانی بود که قانون منع شلوار برای زنان به مرور حذف شد چرا که در خلال جنگ زنان برای کار و بقای خود و خانواده به انواع و اقسام کارها در کارخانه ها و مزارع و صنعت ها مشغول شده بودند و دامن های بلند چین دار را به کنار گذاشته بودند. در دهه شصت میلادی، ایو سن لوران ، طراح مد فرانسوی با طراحی کت و شلوار بلند و اسموکینگ هایی برای زنان، انقلابی در عالم مد به وجود آورد و زنان را از حصار دامن های چین واچین و دست و پاگیر رهانید.
زنان هنرمند در کسب آزادی های کوچکی چون سیگار کشیدن در جمع (در خلوت اصلاً مهم نیست) و یا شلوار پوشیدن پیشتاز بودند و با فضاسازی و ظاهر شدن در هیتی آزاد جو را برای دیگران هموار و عادی می ساختند. گرچه هنوز در قرن بیست و یکم، در سودان پوشیدن شلوار برای زنان جرم محسوب می شود و زنانی که شلوار بپوشند به چهل ضربه شلاق محکوم می شوند! آزادی هایی که اندک اندک به دست آمده را پاس بداریم و در برابر قوانین اجباری برای پوشش و یا تحمیل حجاب به زنان بایستیم.
آزادی پوشش یکی از ابتدایی ترین حقوق زنان در اجتماع است
