شهلا شفیق، پژوهشگر و نویسندۀ ایرانی در تبعید
به
درخواست خود خانم شهلا شفیق،این نشان را خانم "دانیل دوبوسکه"، رییس
"شورای عالی برابری زن و مرد" و به نمایندگی از سوی فرانسوا هولاند، رییس
جمهوری فرانسه، به خانم شهلا شفیق اهدا کرد.
"شورای عالی برابری زن و مرد" در سال ٢٠١٣ به فرمان رییس جمهوری فرانسه، فرانسوا هولاند، تأسیس شد و هدف آن ترغیب و تقویت برابری زنان و مردان و ترویج ارزش های بنیادین جمهوری فرانسه به ویژه برابری، مدارا و لائیسیته بوده است.
خود شهلا شفیق در گفتگو با رادیو بین المللی فرانسه در توضیح دلایل دریافت این نشانِ افتخار از جمله گفته است :
"لژیون دونوُر" نشان قدردانی و بازشناسی است. همین و بس. این نشان افتخار زمانی اهدا می شود که اقدام هایی از قبل صورت گرفته باشد و به پاس آنها فرانسه از کسی قدردانی می کند. میدانید که این قدرشناسی به هیچ وجه جنبۀ مالی ندارد، یعنی دربرگیرندۀ هیچ جایزۀ نقدی نیست و هیچ امکانی نیز برای دریافت کنندۀ آن به وجود نمی آورد. لژیون دونوُر تنها و تنها سپاس فرانسه یا نمایندگان مردم فرانسه از کارها و تلاش های صورت گرفته است.
جایزه ای که به من از سوی "شورای عالی برابری زن و مرد" اهدا شد شامل مجموعه ای از اقدام ها و فعالیت ها از جمله مبارزه با نابرابری های جنسیتی، نژادگرایی، یهودی ستیزی و خلاصه انواع تبعیض ها و خشونت ها است.
اهدای این نشان، قدردانی از مجموعه فعالیت های "میان‌فرهنگی" بر پایۀ حقوق جهانشمول بشر است. در همین چارچوب است که مثلاً توانستم مؤسسه ای را از هیچ بسازم که بستر تلاش ها و تحقیقات جمعی و میدانی دربارۀ برخی مشکلات و مسائل جامعۀ فرانسه طی سال های اخیر بوده است.
میدانید که این دیگران هستند که شما را به عنوان نامزد دریافت نشان "لژیون دونوُر" معرفی می کنند و بعد از آن گفتگویی میان شما و اهداکنندگان نشان برای معرفی یا شناساندن بیشتر خودتان آغاز می شود. البته من این اقبال را داشتم که یکی از همکاران خوبم این مهم را به جای من انجام داد. پیش از دریافت رسمی جایزه، اهدا و همچنین درجۀ آن را به اطلاع فرد می رسانند به طوری که وی بتواند موافقت یا احتمالاً مخالفت خود را با دریافت آن اعلام کند. همچنین فرد دریافت کننده است که انتخاب می کند که اهدای جایزه توسط چه کسی صورت بپذیرد.
مثلاً خود من تقاضا کردم که این نشان از سوی خانم "دانیل دوبوسکه" به من اهدا شود. زیرا، یکدیگر را مدت ها است می شناسیم و با کارهای یکدیگر نیز آشنا هستیم.
میدانید که من دانشگاهی نشدم، هر چند رسالۀ دکتری ام دربارۀ اسلامگرایی و نابرابری های جنسیتی در ایران بعد از انقلاب اسلامی جایزۀ بهترین پژوهش روزنامۀ فرانسوی لوموند را دریافت کرد. حوزۀ کار من بیشتر "تحقیقات میدانی" است. راستش من از دریافت جایزۀ لوموند بسیار خرسند شدم، به ویژه اینکه پایه گذار آن فیلسوف و جامعه شناس شهیر فرانسوی، ادگار مورن، است. جایزۀ لوموند هم نه جایزۀ نقدی، بلکه فقط نوعی قدردانی از نویسنده از طریق چاپ رسالۀ او بود.
میدانید که در عالم آکادمیک این بحث، جدل و یا نظر وجود دارد که مثلاً فلان تحقیق که توسط یک غیردانشگاهی یا یک تبعیدی یا یک مبارز و فعال سیاسی نوشته می شود لزوماً اثری آکادمیک نیست. میدانیم که این نظر اساس محکمی ندارد، زیرا، نظرات جدید در هیچ حوزه ای لزوماً یا منحصراً از آثار دانشگاهی بیرون نمی‌آیند، اگر چه نظرات جدید و کشفیات علمی همواره از تحقیقات آکادمیک بهره برده اند.
------------------------------------------------
*شهلا
شفیق در سال ١٣٣۵ به دنیا آمد. او نویسنده و جامعه شناس است و در سال ١٩۸٣
با شروع سرکوب های سیاسی در ایران راهی تبعید در فرانسه شد. در تبعید او
آثار متعددی در تحلیل و بررسی تمامیت خواهی اسلامی منتشر کرد. در سال ٢٠٠٩
شهلا شفیق دیپلم دکتری خود را در رشتۀ جامعه شناسی از دانشگاه "دوفین
پاریس" دریافت کرد. رسالۀ دکتری وی تحت عنوان "اسلام سیاسی و جنسیت" جایزۀ
تحقیقات دانشگاهی روزنامۀ "لوموند" را دریافت کرد که از بهترین جوایز علمی
در فرانسه به شمار می رود. شهلا شفیق همچنین نویسندۀ آثار ادبی و رُمان و
داستان به زبان های فارسی و فرانسوی است. "زن و بازگشت اسلام"، "از آئینۀ
بپرس"، "راهها و مه"، "زنان در حجاب..."، عناوین برخی آثار شهلا شفیق هستند
که تاکنون به زبان فرانسوی منتشر شده اند.
برگرفته از سایت زادیو ار اف ای
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire